જાડેજા સાહેબની સૂચના પછી બીજા દિવસે હેડ કોન્સ્ટેબલ હર્ષદે પોતાનું કાર્ય શરૂ કરી દીધું હતું. પ્રથમ તો તેણે કોલ સેન્ટરમાં કામ કરતા કર્મચારીઓની આવન-જાવનનો તાગ મેળવવાનું શરૂ કર્યું. કુલ કેટલા કર્મચારીઓ છે, કેટલી લેડીઝ, કેટલા જેન્ટ્સ, કોણ કેટલા વાગે આવે છે, કોણ કેટલા વાગે જાય છે, કયું વાહન લઈને આવે છે, વાહનનો નંબર કયો છે, કયા રસ્તે આવે છે, કયા રસ્તે પરત ફરે છે, વચ્ચે ક્યાં-ક્યાં ઊભા રહે છે, કોને મળે છે, વગેરે વિગતોની તબક્કાવાર યાદી બનાવવાનું કામ હર્ષદ અને તેની ટીમે શરૂ કર્યું.
બીજી તરફ અજયે શહેરના પશ્ચિમ વિસ્તારમાં આવેલ એક અતિ આધુનિક જોબ પ્લેસમેન્ટ એજન્સી, ‘યોર જોબ્સ ફોર શ્યોર’નો સંપર્ક કર્યો. 2012ની સાલમાં અમદાવાદની કાયાપલટ થઈ રહી હતી અને અમદાવાદ ‘મેટ્રો’ શહેર બનવા તરફ બુલેટ ટ્રેનની ઝડપે આગળ વધી રહ્યું હતું. દેશની અનેક નામંકિત તેમજ વિદેશી કંપનીઓ પણ અમદાવાદમાં આવી રહી હતી અને અઢળક નવા-નવા પ્રોજેક્ટ ચાલી રહ્યા હતા. આ એવો સમયગાળો હતો કે, જ્યારે અમદાવાદ શહેરમાં દરેક કંપનીઓને કર્મચારીઓની મોટા પાયે જરૂરિયાત રહેતી હતી તેથી કર્મચારીઓની માંગ ટોચ પર હતી અને તેને કારણે જોબ પ્લેસમેન્ટ એજન્સીઓનો અમદાવાદમાં રાફડો ફાટ્યો હતો. વર્ષોથી અમદાવાદમાં સ્થાયી થઈ અને જોબ પ્લેસમેન્ટમાં પોતાનું સામ્રાજ્ય જમાવનાર ‘યોર જોબ્સ ફોર શ્યોર’ કંપનીના માલિક પિયુષ અજયના મિત્ર હતા. જાડેજા સાહેબ તરફથી અજયને મળેલ સૂચના મુજબ યુવક યુવતીઓને શોધવા, અજય માટે પિયુષ એકમાત્ર વિકલ્પ હતો.
“મારે 4-5, યુવક-યુવતીઓની એક ટીમ જોઈએ છે, જે સારી રીતે અંગ્રેજી બોલી શકતા હોવા જોઈએ, સ્માર્ટ હોવા જોઈએ, દેખાવમાં પણ આકર્ષક હોવા જોઈએ, નોકરી કાયમી નથી, પરંતુ વળતર આપણે તેમને તેમની અપેક્ષા કરતાં પણ ઘણું વધારે આપીશું.” શબ્દોના જાદુગર અજયે પિયુષ પાસે શબ્દોની કરામત કરવાને બદલે દિલ ખોલીને પોતાની વાત મૂકી દીધી. “પિયુષભાઈ, આ કામ મારે જાડેજા સાહેબ વતી કરવાનું છે અને તમારી મદદ વગર આ કામ કરવું મારા માટે અશક્ય છે.” જાડેજા સાહેબ સાથે થયેલી મુલાકાતની તમામ તલસ્પર્શી વિગતો અને સાહેબ તરફથી પોતાને સોપાયેલ કામની વાત પિયુષભાઈ ને જણાવી.
“અજય, સારું થયું તે મને બધું સાચે સાચું જણાવી દીધું નહિતર મને તો ખબર જ હોય ને કે આ લાલો લાભ વગર ક્યારેય ન લોટે!” પિયુષભાઈએ આંખ મિચકરી મંદ હાસ્ય સાથે અજયને પ્રતિભાવ આપ્યો.
“જો અજય તારું કામ અઘરું તો છે જ પણ અશક્ય નથી, અત્યારના માહોલમાં દરેક નોકરી શોધતા યુવકો કે યુવતીઓની સ્થિર અને કાયમી નોકરીની અપેક્ષા હોય છે. ઉપરાંત અત્યારના માહોલમાં એક સાથે અમદાવાદમાં અને ગુજરાતના તમામ મુખ્ય શહેરોમાં એટલી બધી નવી નવી કંપનીઓ અને નવા નવા પ્રોજેક્ટ આવી રહ્યા છે કે, એમ્પ્લોઇની શોર્ટ સપ્લાય ચાલી રહી છે. આવા માહોલમાં ટૂંકા સમય માટે અને થોડું જોખમી કહી શકાય તેવું કામ કરવા માટે પાછા પસંદગીના માપ ધોરણ મુજબના ઉમેદવારો શોધવા તે ઘાસના ઢગલામાંથી સોય શોધવા જેવું અઘરું કામ છે.” પિયુષભાઈએ પોતાના વિચારો અને અનુભવ અજય સાથે શેર કર્યા.
“ભાઈ અઘરું છે એટલે તો જોબ પ્લેસમેન્ટની દુનિયાના બાહુબલી પાસે હું મદદ માગવા આવ્યો છું.” શબ્દોના જાદુગર અજયે પોતાની કરામત બતાવવાનું શરૂ કર્યું.
“અજય આપણે છેલ્લા 15 વર્ષથી ગાઢ મિત્રો છીએ ક્યારેક મને તો બક્ષી દે ભઈલા!, શા માટે 4 આનાની ચા માં 12 આનાનો મસાલો ઉમેરે છે!, ભાઈ” પોતાના ટ્રેડમાર્ક સમા મંદ હાસ્ય સાથે પિયુષભાઈએ અજયને રોકડું પરખાવ્યું.
“હવે તું મને વધારે ચણાના ઝાડ પર ચડાવે તે પહેલા હું તને ગરમાગરમ કાઠીયાવાડી ટેસ્ટની ચા પીવડાવી દઉં” આટલું કહી અજયના જવાબની રાહ જોયા વગર પિયુષભાઈએ પોતાના રિસેપ્શન પર ફોન કરી બે કડક કાઠીયાવાડી મિજાજની ચાનો ઓર્ડર આપ્યો અને પોતાના ખાનામાંથી પોતાની પ્રિય બ્રાન્ડ ‘ડેવીડઓફ’ની સિગરેટ કાઢી સળગાવી.
બરાબર તે જ સમયે અજયનો મોબાઇલ રણક્યો, સ્ક્રીન પર હેડ કોન્સ્ટેબલ હર્ષદનું નામ અને નંબર જોઈ અજયે ઝડપથી ફોન રિસીવ કર્યો.
“જય શ્રી કૃષ્ણ અજયભાઈ, તમે જે વિગતો અને બાતમી આપી હતી તે મુજબ મેં અને મારી ટીમે, જાડેજા સાહેબની સૂચનાથી, કામ કરવાનું શરૂ કરી દીધું છે, મેં તમને 15 વાહનના નંબર મોકલ્યા છે. મને આ બધાના ઘરનું એડ્રેસ જોઈએ છીએ. આર.ટી.ઓ.માંથી કઢાવી અને બને એટલી ઝડપથી મને આપજો.” મુદ્દાસર વાત કરવા ટેવાયેલા બાહોશ હેડ કોન્સ્ટેબલ હર્ષદે પોતાની વાત પૂરી કરી અજયના પ્રતિભાવની રાહ જોયા વગર ફોન કટ કરી નાખ્યો.
હેડ કોન્સ્ટેબલ હર્ષદના અવાજ અને તેની રીતભાતમાં કાયમ એક આદેશનો રણકો જ હોય, શહેરમાં ઠીક ઠાક પ્રતિષ્ઠા ધરાવતા, નામ અને દામ બન્ને કમાયેલા અજયને તે આદેશનો રણકો કાયમ અકળાવતો, પણ જાડેજા સાહેબ સાથેના સંબંધ અને તેમના તરફથી મળતા મોટા રેફરન્સ અને તે રેફરન્સમાંથી મળતો મોટા બિઝનેસને લઈ અજયને કમને આ સહન કરી લેવું પડતું.
થોડી જ વારમાં અજયના whatsappની સ્ક્રીન ઉપર 15 વાહનોના નંબરનું લિસ્ટ આવી ગયું. 2012ના વર્ષમાં હજુ whatsapp નવું નવું જ શરૂ થયું હતું અને તેનો વપરાશ પણ મર્યાદિત હતો.
“જો ભાઈ, તારા whatsapp ઉપર મેં તને 15 વાહનોના નંબર મોકલ્યા છે, આ દરેક વાહનો કયા સરનામાંથી નોંધાયેલા છે તેની વિગત તારે મને કાઢીને આપવાની છે, તને ન સમજાય તો બે વાર મને પૂછજે, પરંતુ ભૂલ ન કરતો.” અજયે પોતાના પંટર મુન્નાને હેડ કોન્સ્ટેબલ હર્ષદ તરફથી આવેલું લિસ્ટ whatsapp પર ફોરવર્ડ કર્યું. અજયના અવાજમાં, હેડ કોન્સ્ટેબલ હર્ષદ તરફથી આવેલા આદેશ મુજબનો રણકો અને ચીડ બન્નેનું મિશ્રણ હતુ અને તેણે તે મુન્ના પર ઠાલવી દીધુ.
એટલી વારમાં પિયુષભાઈની આલીશાન એર કન્ડિશન ચેમ્બરમાં ચા આવી ગઈ હતી. ચાની ચુસકી લેતા-લેતા પિયુષ વિચારોની ગડમથલમાં ખોવાયેલા હતા. તેમની મુખ્ય સમસ્યા એ હતી કે, આ ટેમ્પરરી કામમાં તેમનું પરમેનેન્ટ બનાવેલું નામ ક્યાંક ખરડાઈ ન જાય, કેવી રીતે સાપ પણ મરી જાય અને લાકડી પણ ન તૂટે, અજયનો અને જાડેજા સાહેબનો સંબંધ પણ સચવાઈ જાય બન્નેનું કામ પણ થઈ જાય અને પોતાની જોબ પ્લેસમેન્ટ એજન્સીનું ક્યાંય નામ પણ ન ખરડાય તેવી કોઈક યોજના પિયુષ ચંદારાણા પોતાના મગજમાં વિચારી રહ્યા હતા. “અજય તું એક કામ કર, મને 3 દિવસનો સમય આપ, મારે બધું વિચારીને કરવું પડશે જેથી આપણે આપણી યોજનામાં 100% સફળ થઈએ.”
“છાંયા ફ્રી થઈ થોડો ટાઈમ લઈ અને અંદર મારી ચેમ્બરમાં આવજે મારે તારું એક અગત્યનું કામ છે.”
આનંદ ભાવનગરીએ, જે ભાડાના ફ્લેટમાં પોતાની ઓફિસ બનાવી હતી તેના માસ્ટર બેડરૂમમાં પોતાની અલાયદી ઓફિસ બનાવી હતી તેમાં તેણે પોતાની ખાસ વિશ્વાસુ સેક્રેટરીને બોલાવી.
“અંદર આવું સર?,” મીઠો ટહુકો કરી આનંદની હા કે ના ની રાહ જોયા વગર છાંયા ચેમ્બરમાં પ્રવેશી ગઈ.
“જો છાંયા હું અમેરિકાથી તારા માટે શું લાવ્યો,” કહી આનંદે પોતાના ખાનામાંથી એક સરસ મજાની ગિફ્ટ પેક કરેલું પાર્સલ છાયા સમક્ષ ટેબલ ઉપર મૂક્યું.
“મારા માટે તો તમે હેમખેમ પાછા આવી ગયા તે જ સૌથી મોટી ગિફ્ટ છે સર!” અજયના રંગીન મિજાજ થી વાકેફ, ચબરાક, નખરાળી છાંયાએ આનંદની આંખોમાં આંખ પરોવી કહ્યું.
“મારી છાયા માટે તો દુનિયાના કોઈપણ ખૂણેથી મારે સુરક્ષિત પાછુ આવવાનું જ હતું.”
“જાનુ! એક વખત ગિફ્ટ ખોલીને જો તો ખરા કે તારો આનંદ, તારા માટે શું લઈ આવ્યો છે?”
આનંદ જ્યારે અમદાવાદના કોલ સેન્ટરમાં એક સામાન્ય કર્મચારી હતો અને અમેરિકન બેંકો વતી બેંકના ગ્રાહકો સાથે ડીલિંગ કરતો ત્યારે અનાયાસે એક વખત તેની મુલાકાત છાંયા સાથે થઈ હતી. છાંયા તે વખતે પોતાના ક્રેડિટ કાર્ડની લોનના ચડી ગયેલા હપ્તા અને લોન રિકવરી વાળાની ઉઘરાણીથી પરેશાન હતી.
ઉંચી, સહેજ ભરાવદાર પણ કમનીય કાયા, અતિ આકર્ષક નાક નકશો, બદામી આંખો, લાંબી ડોક, લાંબા વાળ, ઉજળો વાન અને અતિ માદક અવાજ ધરાવતી, છાંયા કોઈપણ આશક્ત પુરુષને આકર્ષિત કરવા માટે પરફેક્ટ હતી. એમાં પણ જ્યારે કોઈ પાસે પોતાનું ધાર્યું કામ કરાવવું હોય ત્યારે તે સામેવાળાની આંખોમાં આંખ પરોવી અને પોતાની વાત કરતા કરતા સામેવાળા વ્યક્તિની સહેજ નજીક જઈ સહેજ અમથી આગળ નમી પોતાના શરીરના અંગ ઉપાંગોને એવા ચોક્કસ વળાકો આપતી કે, એક વખત તો સામે ઊભેલો પર્વત પણ પીગળી અને છાંયાએ સોપેલુ કામ કરવા દોડી જાય. તો આનંદ જેવા પામર કામુક નું તો ગજું જ શું?
છાંયાના પરિચયમાં આવ્યા પછી આનંદને પણ પરિવારથી દૂર એક હૂંફાળો, મખમલી સંગાથ બનવાની આશા બંધાઈ હતી અને વાત વાતમાં તેણે જાણી પણ લીધું હતું કે, છાયાની અપેક્ષાઓ ખૂબ મોટી હતી. છાયાના સપના અમીરીથી જીવવાના હતા અને અપેક્ષાના પ્રમાણમાં જીવન ખૂબ સામાન્ય, છાયાનો પતિ એક કંપનીમાં સેલ્સ મેનેજરની પોસ્ટ પર હતો એક સામાન્ય પરિવારની અપેક્ષાઓ સંતોષાઈ જાય એટલો તો તેનો પગાર હતો જ પરંતુ એશો-આરામ, મોજ શોખ અને ઐયાશી માટે તો ક્રેડિટ કાર્ડની લોનનો જ સહારો લેવો પડે. પત્નીની માગ સંતોષવા અને ખુશ રાખવા બિચારાએ સહારો લીધો પણ ખરો પરંતુ અંતે વ્યાજના વિષચક્રમાં ફસાયો, અલબત્ત, ક્રેડિટ કાર્ડ છાંયાના નામનું હતું.
છાયાના સંપર્કમાં આવ્યા પછી આનંદે છાંયાને વચન આપ્યું કે, તેના ક્રેડિટ કાર્ડની બાકી રકમ અને લોન રિકવરીવાળાની ઉઘરાણીથી તે માત્ર 7 દિવસ જેટલા ટૂંકા સમયમાં છાંયાને મુક્ત કરાવશે અને ખરેખર તેવું થયું પણ ખરું, પોતાની બી.પી.ઓ.ની જોબ ને કારણે તે ઘણા બધા રિકવરી એજન્ટોના સંપર્કમાં હતો અને તેણે તેમની મદદથી છાંયાને લોન મુક્તિનો રસ્તો કાઢી આપ્યો. ક્રેડિટ કાર્ડની બાકી લોનની મુક્તિની ઉજવણીના ભાગરૂપે તે દિવસે છાંયા આનંદને તનથી, મુક્ત મને સમર્પિત થઈ ગઈ.
— કલ્પેશ દેસાઈ
વધુ આવતા અંકે
